The world’s indifference empowers Cambodia’s ruthless despot

January 14, 2015
Human Rights Watch

Author(s): Brad Adams

Published in: The Washington Post

When I mentioned to a diplomat that Jan. 14 would mark 30 years since Cambodian strongman Hun Sen became prime minister, his response summed up the pathology of forgetful international diplomacy: “Is that monster still around? How did that happen?”

As citizens of places such as Zimbabwe, Syria and North Korea have experienced, there are complicated reasons for the durability of despots. In Cambodia, it is a tale of international indifference, missed opportunities and an intelligent and ruthless leader who has run circles around internal party rivals, domestic political opponents and foreign governments.

Hun Sen has remained in power by manipulating elections, controlling the army and police, imprisoning critics and running a kleptocracy that has enriched him and his cronies. Ten years ago, a State Department official told me that the United States estimated his personal fortune at $500 million, attained largely through the plunder of the country’s rainforests and other natural resources.

Yet, as with many autocrats the world has tried to airbrush from its conscience, in recent years Hun Sen’s reign has continued almost unnoticed. As I visit foreign ministries around the world, I have found that most officials have become indifferent or even ignorant about the fate of a country that once was at the epicenter of geopolitics. This is ironic, as “the Cambodia problem” was once a primary impediment to untying the Gordian knot of diplomatic relations among the United States, China, the Soviet Union and Vietnam, all of whom were using Cambodia as a proxy (fighting “to the last living Cambodian,” as one observer put it). The solution was the 1991 Paris Peace Agreements, signed by leaders from Cambodia and 18 other countries and hailed as the beginning of a new era of democracy and human rights.

It hasn’t worked out that way. Democracy was virtually stillborn in 1993 when Hun Sen and his Cambodian People’s Party refused to accept defeat in a costly and bloody U.N.-administered election. He became “co-prime minister” for the next five years, and his party maintained control over the army, police and treasury — power it has never relinquished.

Hun Sen has never shied away from using violence to achieve political goals. Verifying detailed witness accounts, an FBI probe determined that his personal bodyguard unit was involved in a deadly 1997 grenade attack on an opposition political rally, killing 16. The story of the attack, which the United States officially deemed a terrorist act, led CNN and was on the front page of The Post. As a U.N. human rights worker, I was present at the gruesome scene, at which police refused to transport victims, some of whom bled to death on the street. The government has never pursued justice for the victims.

Soon after, Hun Sen staged a coup against his royalist coalition partners, using his security forces to execute more than 100 political opponents. Killings, torture, illegal land confiscation and other abuses have been the hallmark of Hun Sen’s rule to this day. Some 300 people have been killed in politically motivated attacks since the Paris Agreements. In many cases, the perpetrators are not only known but also have been promoted to high government or military posts. Unsurprisingly, not one senior official has been held to account.

A former Khmer Rouge commander himself, Hun Sen has used his control over the courts to mire U.N.-assisted trials of Khmer Rouge leaders in delays and obstruction. He could have been a hero, the man who brought the Khmer Rouge to justice, but he has stated that he would not allow further investigations beyond the handful of cases already filed. It appears that he is covering up for his own actions in the Khmer Rouge or those of senior colleagues in his party.

Every diplomat I’ve ever spoken to about Cambodia acknowledges that Hun Sen has blood on his hands and is highly corrupt. No one pretends that he is a democrat. Yet most governments turn away when he manipulates elections, arrests opponents and unleashes his security forces on peaceful protesters. As with many who stay long in power, he gives long, rambling speeches on national television and has begun comparing himself to great Cambodian historical figures while claiming exalted titles. His latest: Samdech Akka Moha Sena Pedei Techo, or “princely exalted supreme great commander of gloriously victorious troops.”

Many brave Cambodians risk imprisonment and worse while fighting for human rights and democracy. But they will fail without sustained and coordinated pressure from influential governments and donors.

The United States and many other governments talk about the “culture of impunity” in Cambodia, but it is time for them to also address their own culture of indifference. Otherwise, Hun Sen, who is only 62 and has said he wants to rule until he is 90, will continue to devastate his country for many years to come.

Brad Adams is Asia director at Human Rights Watch.

Cambodia: 30 Years of Hun Sen Violence, Repression

Donor Countries Should Promote Democracy, Human Rights 

January 13, 2015
Human Rights Watch

Full report, please download here...

(New York) – The 30th anniversary of Hun Sen’s rule in Cambodia highlights the need for influential governments and donors to strengthen efforts for human rights and democratic reforms, Human Rights Watch said in a new report today. January 14, 2015, marks 30 years since Hun Sen took office as prime minister on January 14, 1985.

Hun Sen is now the sixth-longest serving political leader in the world, just behind Robert Mugabe of Zimbabwe and ahead of Yoweri Museveni of Uganda.

“For three decades, Hun Sen has repeatedly used political violence, repression, and corruption to remain in power,” said Brad Adams, Asia director and author of the report. “Cambodia urgently needs reforms so that its people can finally exercise their basic human rights without fear of arrest, torture, and execution. The role of international donors is crucial in making this happen.”

The 67-page report, “30 Years of Hun Sen: Violence, Repression, and Corruption in Cambodia,” chronicles Hun Sen’s career from being a Khmer Rouge commander in the 1970s to his present role as prime minister and head of the ruling Cambodian People’s Party (CPP). The report details the violence, repression, and corruption that have characterized his rule under successive governments since 1985.

Hun Sen has ruled through violence and fear. He has often described politics as a struggle to the death between him and all those who dare to defy him. For example, on June 18, 2005, he warned political opponents whom he accused of being “rebels” that “they should prepare coffins and say their wills to their wives.” This occurred shortly after he declared that Cambodia’s former king, Norodom Sihanouk, who abdicated to express his opposition to Hun Sen’s method of governing, would be better off dead.

In a speech on August 5, 2009, he mimicked the triggering of a gun while warning critics not to use the word “dictatorship” to describe his rule. On January 20, 2011, responding to the suggestion that he should be worried about the overthrow of a dictator in Tunisia at the time of the “Arab Spring,” Hun Sen lashed out: “I not only weaken the opposition, I’m going to make them dead ... and if anyone is strong enough to try to hold a demonstration, I will beat all those dogs and put them in a cage.”

Just after his Cambodian People’s Party suffered major electoral setbacks in the National Assembly elections of July 28, 2013, despite systematic fraud and widespread election irregularities orchestrated by his government, he proclaimed that only “death or incapacitation to the point of being unable to work” could unseat him from the summit of power.

“Although in recent decades he has allowed limited space for political opposition and civil society, the patina of openness has concealed an underlying reality of repression, and his government has been quick to stifle those who pose a threat to his rule,” Adams said.

Human Rights Watch examined Hun Sen’s human rights record during various Cambodian governments since 1979, and in particular the current Royal Government of Cambodia, which has been in place for more than 20 years. Since Hun Sen maneuvered to stay in office after rejecting the results of a United Nations-administered election in 1993, he and the CPP have remained in power by manipulating the elections held every five years since.

The report is based on materials in Khmer, English, Vietnamese, and Chinese, including official and other Cambodian documents; interviews with Cambodian officials and other Cambodians; interviews with journalists, academics, and nongovernmental organizations; and UN records, foreign government reports, and Cambodian court records.

The report describes:

• Hun Sen’s early life in Kampong Cham province;
• His decision to join the Khmer Rouge after the ouster of Prince Norodom Sihanouk in 1970;
• His role as a Khmer Rouge commander in the 1970s in areas where crimes against humanity were committed;
• His responsibility in the 1980s as prime minister for a notorious forced labor program and systematic imprisonment of dissidents, and for death squads during the UN peacekeeping operation in 1992-93;
• The role of his personal bodyguard unit in the deadly March 30, 1997 grenade attack on opposition leader Sam Rainsy;
• His bloody coup of July 5-6, 1997, and its aftermath, in which more than 100 mostly royalist opposition party members were summarily executed; and
• The repression and corruption of the past decade during which political and social activists, trade union leaders, and journalists have been killed in connection with their opposition to CPP policies and practices.

In recent years, a government-generated land crisis affecting the urban and rural poor has adversely affected hundreds of thousands of Cambodians, while Hun Sen has openly obstructed accountability for international crimes perpetrated in 1975-1979 by the Khmer Rouge, relying on his control of a Cambodian judiciary that also ensures continuing impunity for abuses.

Human Rights Watch called on influential governments and donors to end their passive response to these decades of rights abuses, repression, and massive corruption, and to make a renewed commitment to support Cambodians who struggle for free and fair elections, the rule of law, an end to corruption and land grabs, and respect for basic rights such as freedom of expression, association, and assembly.

“After 30 years of experience, there is no reason to believe that Hun Sen will wake up one day and decide to govern Cambodia in a more open, inclusive, tolerant, and rights-respecting manner,” Adams said. “The international community should begin listening to those Cambodians who have increasingly demanded the protection and promotion of their basic human rights.”

 

Cambodia: Drop ‘Insurrection’ Charges

Donors Should Demand End to Persecution of Opposition 

December 22, 2014
Human Rights Watch

(New York) – Cambodian authorities should drop politically motivated “insurrection” charges against 11 opposition party activists, Human Rights Watch said today.

On December 25, 2014, the Phnom Penh municipal court will hold a trial of members of the Cambodia National Rescue Party (CNRP) for their alleged role in a July 15 demonstration.

The “insurrection” prosecutions are part of the government’s ongoing use of arbitrary arrests, intimidation, and violence to pressure the country’s political opposition into dropping demands for electoral and other reforms.

“The government’s prosecution of the 11 activists is a breathtakingly cynical act of political vindictiveness against the already besieged Cambodian opposition,” said Phelim Kine, deputy Asia director. “Cambodia’s foreign donors should press the government to immediately drop the spurious charges against the activists.”

The charges stem from violence during a demonstration on July 15 organized by senior CNRP officials, including several then-members elect of the Cambodian National Assembly, at Phnom Penh’s Democracy Plaza (also known as Freedom Park). That violence included brutal beatings by some protesters of para-police personnel at the scene as well as the use of excessive force by state security forces against peaceful protesters. The government has blamed that violence on the CNRP as evidence of an “insurrection” plot despite the absence of any evidence to support that allegation.

The authorities are prosecuting the 11 activists in a single consolidated case under the Cambodian Penal Code for leading or participating in an “insurrection,” which carries prison sentences of 20 to 30 years or 7 to 15 years, respectively. All are party officials or grassroots activists, several with links to trade unionists and land rights campaigners.

The 11 are: Meach Sovannara, Oeun Narit, Khin Chamreun, San Kimheng, Neang Sokhun, Sum Puthy, Ouk Pichsamnang, Tep Narin, An Bak Tham, San Seihak, and Ke Khim. Police arrested or summonsed them between July 16 and November 13. Five of the accused remain in pretrial detention.

The July 15 demonstration attracted several hundred protesters, who demanded the government lift its then-month-long arbitrary closure of Democracy Plaza, an area officially designated as a public space for the right to freedom of peaceful assembly. The government had closed the area to the public as part of a wider crackdown on CNRP protests against the official results of a July 2013 national election, which was neither free nor fair, and which returned Prime Minister Hun Sen and the ruling Cambodian People’s Party (CPP) to power. The closure was also linked to government efforts to compel the CNRP to end a boycott of the National Assembly. The government enforced the closure by deploying openly pro-CPP gendarmes, police, para-police “public order,” and “people’s defense” forces to occupy the plaza and prevent public access.

The Cambodian government has attempted to blame the July 15 violence entirely on the CNRP. However, a Human Rights Watch review of video evidence from the scene indicates that most if not all violence followed attempts by security contingents to forcibly break up the protests. The video suggests that protesters physically attacked security forces as a spontaneous reaction to security forces’ attacks and contrary to pleas for non-violence from CNRP leaders on the scene. The authorities have not prosecuted any security force personnel implicated in violence and injuries inflicted on protesters.

Shortly after the July 15 clash, a senior Cambodian security force officer told Human Rights Watch that the government had no evidence that the CNRP planned or initiated violence. Instead, according to this source, security forces were under orders to provoke a confrontation to create a pretext to arrest senior CNRP figures. However, the government had not anticipated that demonstrators would resist security forces.

On July 15 police arrested CNRP members-elect of the National Assembly Mu Sochua, Keo Phirum, Men Sothavarin, Ho Vann, Riel Khemarin, Long Ry, and Nuth Rumduol and charged them with insurrection and other crimes. However, all seven were subsequently released and now have parliamentary immunity from prosecution as part of a deal between the CNRP and Hun Sen to end the opposition’s National Assembly boycott. Democracy Plaza reopened to the public on August 6, but the government has maintained severe restrictions on the right to peaceful assembly.

Cambodia’s Penal Code defines “insurrection” as a form of “collective violence that could lead to endangering institutions of the Kingdom” or “lead to an adverse effect on the integrity of the nation’s territory.” It specifies that insurrectionary acts include constructing road barriers, defensive fortifications, or other works intended to hinder the activities of public forces; the occupation of buildings by force or subterfuge or the destruction of buildings; the possession of weapons, explosives, or munitions; and the provisioning or incitement of insurrectionists. None of the CNRP activists going on trial on December 25 did anything even approximating such acts.

“Hun Sen may be hoping that holding this trial on Christmas Day will blunt international criticism of what is a politicized witch-hunt with a judicial veneer,” Kine said. “Cambodia’s foreign donors should tell the government that its manipulation of the security forces and the judiciary to undermine the opposition is as unacceptable as it is transparent.”

 

Cambodia: Death Highlights Detention Center Abuses

Close All Facilities Arbitrarily Holding ‘Undesirables’ 

December 7, 2014
Human Rights Watch

(New York) – The Cambodian government should promptly close all centers arbitrarily detaining people outside the criminal justice system, Licadho and Human Rights Watch said today. The abusive nature of these centers was highlighted by the death on November 26, 2014, of a man who was arbitrarily detained and denied medical treatment at the Prey Speu center outside Phnom Penh.

“Keeping Cambodia’s detention centers open is an endless invitation to the authorities to violate the human rights of people deemed ‘undesirable,’” said Naly Pilorge, director of Licadho. “The systematic abuse of Cambodia’s most vulnerable people occurs at these centers and the government should close them immediately.”

Around November 2, authorities brought a man named Phea to Prey Speu’s Po Senchey Vocational Training Center, according to a center official and other witnesses. Phea had been picked up during “sweeps” by security forces in Phnom Penh to clear homeless people and others considered “undesirable” off the streets prior to Cambodia’s traditional Water Festival being held on November 5-7. The sweeps – part of an operation that also aimed to deter anti-government protests during the holiday – were carried out by police, para-police “public order” contingents, and heavily-armed gendarmes acting on orders from Phnom Penh Governor Pa Socheatevong. The governor, through the municipal Department of Social Affairs, Veteran, and Youth Rehabilitation, has authority over the Prey Speu facility.

Phea, who had been living on the streets, was seriously ill when taken into custody. He was extremely thin and covered with infected wounds on his legs and other parts of his body. Sources said that during his weeks-long detention, the center staff made no effort to provide him medical treatment and refused to take him elsewhere for treatment. He died on the morning of November 26, after which his body was taken for immediate cremation at a Buddhist temple, Wat Sopheakhuon. Police failed to launch any proper investigation into his death.

The United Nations Body of Principles for the Protection of All Persons under Any Form of Detention or Imprisonment provides that medical care and treatment shall be provided to detainees whenever necessary and free of charge. Whenever a person dies in detention, “an inquiry into the cause of death … shall be held by a judicial or other authority.” In addition, “[t]he findings of such inquiry … shall be made available upon request.”

The poor conditions at the Prey Speu center resulting in Phea’s death are faced by other detainees at the facility, Licadho and Human Rights Watch said. Approximately 30 other people were in Prey Speu at the time of Phea’s death. These include two small children who were with their physically ill mother, and a third small child who was with his or her father, in violation of international law prohibitions against the arbitrary detention of children. All are being held without charge or trial. A late-term pregnant woman detained at the center escaped when she believed she was going into labor, fleeing with a transgender person who was also being held, according to one source.

Long history of center abuses
Licadho, Human Rights Watch, and other human rights organizations have documented torture and systematic cruel and inhumane treatment, as well as rapes, killings, and other abuses at the Prey Speu center since it became operational in 2004. In late 2008, following public revelation of abuses at Prey Speu and other centers run by the Ministry of Social Affairs, government authorities claimed that Prey Speu had stopped arbitrarily detaining people. While there were initial indications that some people were released and others held for shorter periods, in more recent years the Prey Speu center has reverted to detaining people against their will for weeks and sometimes months.

Across Cambodia, authorities routinely detain alleged drug users, homeless people, “street” children, sex workers, and people perceived to have disabilities in a haphazard system of detention centers around the country. Some of those detention centers are ostensibly for drug treatment, while others are ostensibly for “social rehabilitation.” In addition to Prey Speu, the Ministry of Social Affairs also has authority for the Phnom Bak center in Sisophon town, Banteay Meanchey province, and jointly manages a drug detention center with the military on a military base in Koh Kong town, Koh Kong province. There are a further six drug detention centers across the country that each year hold at least 2,000 people without due process.

Human Rights Watch has previously documented how guards and other staff whip detainees with rubber water hoses, beat them with bamboo sticks or palm fronds, shock them with electric batons, sexually abuse them, and punish them with physical exercises intended to cause intense physical pain. Detainees from some centers have been forced to work on construction sites, including in at least one instance to help build a hotel.

Authorities hold out the prospect of on-site treatment by nongovernmental organizations of a small number of mentally-ill “residents” to justify Prey Speu’s continued existence. There is no reason why this treatment cannot be provided on a voluntary basis, outside the confines of a center in which systemic abuses occur and that has proved stubbornly resistant to reform, Licadho and Human Rights Watch said. Homeless and other marginalized people who remain there “voluntarily” often do so because they fear being harmed on the streets by the security forces and believe there are no voluntary, community-based services available to them.

“Cambodian authorities need to admit that it’s impossible to transform Prey Speu and similar centers into institutions that respect human rights,” said Brad Adams, Asia director at Human Rights Watch. “The latest death at Prey Speu should be the last straw for donors, UN agencies, and embassies, who should together demand Prey Speu be shuttered, and commit to back genuinely voluntary services to assist marginalized Cambodians.” 

Speak Truth to Cambodia's Dictator

November 18, 2012
Human Rights Watch

 

Author(s): Brad Adams

Published in: The Wall Street Journal

 

In his election-night victory speech in Chicago, U.S. President Barack Obama recognized that people in many parts of the world are still struggling for the most basic of rights. "We can never forget that as we speak, people in distant nations are risking their lives right now just for a chance to argue about the issues that matter…" Mr. Obama could have been talking about Cambodia, where this week he will make the first-ever visit by a U.S. president to attend the East Asia Summit.

Cambodian Prime Minister Hun Sen has a different view. As Arab Spring protests broke out in 2011, leading to the fall of fellow strongmen, some in Cambodia had the temerity to suggest that it was also time for him to go. Hun Sen's response was typically threatening: "I not only weaken the opposition, I'm going to make them dead ... and if anyone is strong enough to try to hold a demonstration, I will beat all those dogs and put them in a cage."

During Hun Sen's time in power, many opposition figures have indeed ended up dead. Death squads have targeted opposition figures in election-related violence, while labor leaders and journalists have been assassinated.

Despite the fact that in many cases the killers are known, in not one case has there been a credible investigation and conviction. Worse, many have been promoted. The Ministry of Defense and Ministry of Interior websites listing senior military and police officials are a veritable Who's Who of human rights abusers.

One person now in a cage is Mam Sonando, the owner of Cambodia's most prominent independent radio station, Beehive Radio. Mr. Sonando has long angered the government by broadcasting Khmer-language news from U.S.-funded Radio Free Asia and hosting call-in shows where average Cambodians vent against corruption and abuses.

Facing trumped-up charges publicly endorsed by Hun Sen of participating in a secession movement, Mr. Sonando showed considerable courage and returned from Paris to stand trial. On Oct. 1, a Phnom Penh court sentenced him to 20 years in prison–essentially a life sentence for a 71-year-old.

Hun Sen has long wanted to put opposition leader Sam Rainsy in a cage. Since he started an opposition party in 1995, Mr. Rainsy has survived assassination attempts, constant threats and a variety of criminal charges. He now lives in exile in Paris after being sentenced to a total of 12 years in a trial transparently aimed at preventing him from taking part in next year's national elections.

Like Burma's Aung San Suu Kyi, Mr. Rainsy has always practiced non-violence. Unlike Ms. Suu Kyi, he and Cambodia's opposition have been largely ignored by the world.

Hun Sen has been in power for 27 years, while his Cambodian People's Party (CPP) has ruled the country since 1979. He is now one of the world's 10 longest-serving leaders, while the CPP is on the verge of succeeding in returning Cambodia to the one-party state it ran in the 1980s.

The parallels with Mubarak's Egypt, Ben Ali's Tunisia and Gaddafi's Libya are striking. Yet the lessons of the Arab Spring seem not to have been learned when it comes to Cambodia. The U.S. and other governments issue critical statements from time to time, but they have no strategy or policy to ensure pluralism, the protection of opposition politicians and critics, or an end to the violence and impunity that characterize contemporary Cambodia. Hun Sen has run circles around feckless governments, laughing all the way to the bank as donor assistance continues to roll in.

Cambodians have high expectations for Mr. Obama's visit. Villagers facing illegal eviction near Phnom Penh's airport even painted pictures of Obama on the roofs of their corrugated metal homes with the message "SOS." Eight of them were arrested on Thursday.

Cambodians hope Mr. Obama will publicly and clearly demand the pardon of Sam Rainsy and Mam Sonando, the creation of a new and independent national election commission to administer next year's elections, and the dismissal of known human rights abusers in the government, military and police.

Failure to speak out would be a huge missed opportunity that would significantly tarnish Obama's second term even before it starts. Quiet diplomacy will not be enough, as the government will use its near monopoly of the media to say that the President of the United States left town without making any demands on the government. Such a visit, complete with smiling photo-ops, would give Hun Sen and the CPP the international legitimacy they have long sought.

A strong and public stand in favor of rights and democracy could give hope to and even galvanize the Cambodian people. It would send a message to the region that the vaunted U.S. "pivot" on Asia has moral as well as economic and security content. As he did in his first term in China and Egypt, Mr. Obama should speak over the head of an abusive government, making it clear that his election-day remarks were not just hollow words to please a crowd in Chicago.

Mr. Adams is Asia director at Human Rights Watch

ហ៊ីង សុខសាន្ត និង​ប្រវត្តិ​តស៊ូ​វែង​ឆ្ងាយ​ក្លាយ​ជា​អ្នក​នយោបាយ​វ័យក្មេង

 

Sat, 15 November 2014
By អូន ឆេងប៉រ 
The Phnom Penh Post

ក្នុង​វ័យ​៣៥​ឆ្នាំ លោក​ហ៊ីង សុខសាន្ត ថ្មីៗ​នេះ​ត្រូវ​បាន​តែងតាំង​ជា​អគ្គលេខាធិការរង​នៃ​រដ្ឋសភា។ ទម្រាំ​តែ​មក​ដល់​ដំណាក់កាល​នេះ លោក​បាន​តស៊ូ​ឆ្លងកាត់​ការ​លំបាក​មិន​តិច​ឡើយ​។ នេះ​មិនមែន​ជា​ស្នាដៃ​ដំបូង​ឡើយ​ដែល​លោក​ទទួល​បាន ដោយ​ហេតុ​ថា លោក​ធ្លាប់​ជា​ជ័យលាភី​ផ្នែក​ជជែក​ដេញដោល​តស៊ូ​មតិ ក្នុង​កម្មវិធី «យុវជន​ឆ្នើម» កាលពី​ឆ្នាំ​២០០៦ និង​ក្នុង​កម្មវិធី «អ្នក​បន្តវេន» កាលពី​ឆ្នាំ​២០១៣​ផង​ដែរ។ ក្រៅពី​នេះ​លោក សុខសាន្ត ក៏​ជា​អ្នក​សម្របសម្រួល​ក្រុម​បច្ចេកទេស ដែល​ផលិត​តាក់តែង​យុទ្ធសាស្ត្រ និង​គោលនយោបាយ​របស់​គណបក្ស​នយោបាយ​ផង​ដែរ​។

មិនមែន​ជា​រឿង​ចៃដន្យ​ឡើយ​ដែល លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត បាន វិវត្ត​ខ្លួន​លោក​ក្លាយ​ជា​អ្នក​នយោបាយ​វ័យក្មេង​បែប​នេះ​។

លោក​សុខសាន្ត មាន​ឪពុក ជា​អតីត​ជំនួយការ​របស់​លោក អ៊ិន តាំ អតីត​មេដឹកនាំ​កំពូល​នៃ​របប​សាធារណរដ្ឋ​ខ្មែរ​របស់​លោក​សេនាប្រមុខ លន់ នល់ នៅ​មុន​ឆ្នាំ​១៩៧៥។

នា​សម័យ​ខ្មែរក្រហម​ក្រុមគ្រួសារ​លោក​សុខសាន្ត ត្រូវ​បាន​គេ​ជម្លៀស​ទៅ​រស់នៅ​ឯ​ស្រុករវៀង ខេត្ត​ព្រះវិហារ ជា​ទីកន្លែង​ដែល​លោក​បាន​ប្រសូត ក្នុង​ពេល​បី​ខែ​ក្រោយ​វៀតណាម​ផ្ដួល​ខ្មែរក្រហម។

លោក សុខសាន្ត ដែល​ឈ្មោះ​នេះ​ត្រូវ​បាន​ឆ្មប​ដាក់​ឲ្យ​ដោយសារ​លោក​កើត​ចំ​ពេល​ដែល​របប​កាប់ ​សម្លាប់​បាន​ដួលរលំ បាន​ថ្លែង​ថា៖ «ឪពុក​ខ្ញុំ​មាន​ស្រុក​កំណើត​នៅ​ជាប់​ព្រំដែន​វៀតណាម (ស្រុក​គិរីវង់ ខេត្ត​តាកែវ) គាត់​ចេះ​ភាសា​វៀតណាម​ទាំង​អក្សរ ទាំង​និយាយ គាត់​ក៏​ធ្វើ​ជា​អ្នក​បកប្រែ​ឱ្យ​ក្រុម​ជំនាញការ​វៀតណាម​ផង​ដែរ»។

ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៧៩ ក្រុម​គ្រួសារ​លោក បាន​ផ្លាស់​មក​នៅ​ភ្នំពេញ។ ដោយ​លេចឮ​ថា គេ​មាន​គម្រោង​នឹង​ចាប់​ខ្លួន ឪពុក​របស់​លោក បាន​ភៀស​ខ្លួន​ចេញ​ទៅ​ចូលរួម​នឹង​ចលនា​តស៊ូ​ប្រឆាំង​វៀតណាម​របស់​លោកតា សឺន សាន ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៨១ ហើយ​ក៏​បាត់​ដំណឹង​រហូត​មក​ដល់​សព្វថ្ងៃ​នេះ​។

បើ​ទោះ​ជា​ឪពុក​លោក​បាន​បាត់​ខ្លួន​មែន តែ​កេរដំណែល​ទស្សនៈ​របស់​គាត់​បាន​បន្សល់​ដល់​ក្រុម​គ្រួសារ ដែល​លោក សុខសាន្ត បាន​រំឭក​ពី​សម្ដី​ឪពុក​លោក​ផ្ដែផ្ដាំ​ម្ដាយ​លោក​ថា៖ «វេជ្ជបណ្ឌិត​ល្អ​ម្នាក់​សង្គ្រោះ​អ្នក​ជំងឺ​បាន​រាប់រយ​នាក់ តែ​អ្នក​នយោបាយ​ល្អ​ម្នាក់​សង្គ្រោះ​ប្រជាជន​ខ្មែរ​បាន​រាប់​លាន​នាក់»។

មួយ​ឃ្លា​នេះ​ហើយ ដែល​នាំ​ឱ្យ​លោក សុខសាន្ត ដាក់​គោលដៅ និង​តាំង​ចិត្ត​ប្រាថ្នា​ធ្វើ​ជា​អ្នក​នយោបាយ​តាំងពី​ក្មេង។ ក្រោយពី​ឪពុក​លោក​បាត់​ខ្លួន ម្ដាយ​លោក​បាន​នាំ​ក្រុម​គ្រួសារ​ទៅ​រស់នៅ​ស្រុក​កំណើត​នៅ​គិរីវង់​ខេត្ត​ តាកែវ​វិញ។ ប៉ុន្តែ នៅពេល​លោក​មាន​អាយុ​១០​ឆ្នាំ ដំណាក់កាល​លំបាក​លំបិន​ក្នុង​ជីវិត​លោក​ក៏​ចាប់ផ្ដើម។

ម្ដាយ​របស់​លោក​បាន​ចែកឋាន ពេល​លោក​មាន​អាយុ​ដប់​ឆ្នាំ ហើយ​ជីវិត​របស់​លោក​ក៏​ត្រូវ​រសាត់​តែលតោល​ផ្លាស់ទី​ពី​កន្លែង​មួយ​ទៅ​ កន្លែង​មួយ តាំងពី​ស្រុក​កំណើត​មក​ដល់​រាជធានី​ភ្នំពេញ។

ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៩៦ លោក សុខសាន្ត បាន​ផ្លាស់​មក​សិក្សា​នៅ​វិទ្យាល័យ​មួយ​ក្នុង​ក្រុង​តាខ្មៅ ហើយ​ក៏​ក្នុង​ពេល​នោះ​ហើយ​ដែល​លោក​មាន​ឱកាស​បាន​ចូលរួម​ក្នុង​សកម្មភាព​ នយោបាយ​នានា ប្រឆាំង​នឹង​រដ្ឋាភិបាល។

យ៉ាង​ណា​ក្ដី ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​ដំបូង​នៃ​ការ​មក​នៅ និង​សិក្សា​នៅ​សាលា​ច្បាប់​ក្រុង​ភ្នំពេញ ជីវភាព​លោក សុខសាន្ត ហាក់​មាន​សភាព​តោកយ៉ាក និង​ខ្វះខាត​ជា​ខ្លាំង​រហូត​ពេល​ខ្លះ​លោក​ត្រូវ​ដាច់បាយ​មួយ​ពេលៗ។

លោក សុខសាន្ត បាន​រំឭក​ប្រវត្តិ​ជូរចត់​ថា៖ «បើ​ខ្ញុំ​គ្មាន​លុយ​ទិញ​បាយ ខ្ញុំ​ត្រូវ​យក​ដុំស្ករ​ដែល​ខ្ញុំ​សន្សំ​ប្រមូល​ពី​សិក្ខាសាលា និង​កម្មវិធី​ផ្សេងៗ​ដែល​ខ្ញុំ​ចូលរួម​ដើម្បី​ឆុង​នឹង​ទឹកក្ដៅ​ហូប​ទ្រាប់​ ពោះ និង​អាន​សៀវភៅ​បន្លប់​ការ​ស្រេកឃ្លាន»។
លោក​ថា ពេល​ខ្លះ​លោក​បារម្ភ​ថា លោក​អាច​នឹង​គេង​ស្លាប់​ដោយ​អត់បាយ​នៅ​គ្រា​នោះ។

ក្រោយមក​ជីវិត​លោក​សុខសាន្ត បាន​ផ្លាស់ប្ដូរ នៅពេល​លោក​ផ្លាស់​មក​នៅ​កំពង់ផែ​ទេសចរណ៍​ក្រុង​ភ្នំពេញ​ក្នុង​ឆ្នាំ២០០២។ នៅពេល​នោះ​ហើយ​ដែល​លោក​ចាប់ផ្ដើម​ចេញ​រក​ប្រាក់​ចំណូល​ចិញ្ចឹម​ខ្លួន​ដោយ​ ប្រើ​ចំណេះវិជ្ជា​របស់​លោក។

លោក សុខសាន្ត ដែល​បាន​បញ្ចប់​បរិញ្ញាបត្រ​ជំនាញ​ច្បាប់​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០០៣ បាន​ធ្វើ​ជា​គ្រូបង្រៀន​អង់គ្លេស​នៅ​សាលា​នរោត្តម។ ភាសា​អង់គ្លេស​ដែល​លោក​លួច​រៀន​គេច​ពី​ការ​ហាមប្រាម​របស់​អាជ្ញាធរ​តាំងតែ​ ពី​ឆ្នាំ​១៩៨៩ និង​សុំ​គេ​រៀន​នៅ​សាលា​បាក់ទូក​ជា​បន្តបន្ទាប់​មក​ពេល​លោក​ផ្លាស់​មក​នៅ​ ភ្នំពេញ។ ក្រៅពី​នោះ​លោក​ក៏​ដាក់​ខ្លួន​ទៅ​ធ្វើ​បុគ្គលិក​ផ្នែក​សេវាកម្ម​នៅ​សណ្ឋាគារ ​មួយ​ជាមួយ​នឹង​ប្រាក់ខែ​ត្រឹម​តែ​៥០​ដុល្លារ។

លោក សុខសាន្ត បាន​រំឭក​ថា៖ «[ទោះ]​យើង​រៀន​ចប់​បរិញ្ញាបត្រ​ហើយ មក​រត់​តុ​ហើយ​ប្រាក់ខែ​តែ​៥០​ដុល្លារ [ក៏]​ខ្ញុំ​ដាក់​ចិត្ត​ធ្វើ​ទៀត»។

ក៏​ប៉ុន្តែ​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ដោយ​ម្ចាស់​សណ្ឋាគារ​នោះ​មើល​ឃើញ​ពី​សក្ដានុពល​នៃ​បុគ្គលិកភាព​របស់​លោក​ ទាក់ទង​នៃ​ទេពកោសល្យ​នៃ​ការ​និយាយ​រាក់ទាក់ និង​ទំនាក់ទំនង លោក សុខសាន្ត បាន​ឡើង​តំណែង​ជា​បន្តបន្ទាប់​រហូត​ក្លាយ​ជា​ជំនួយការ​ផ្ទាល់​ទទួល​បន្ទុក​ កិច្ចការ​របស់​សណ្ឋាគារ​នោះ​ទាំង​មូល​តែ​ម្ដង។

អំឡុង​គ្រា​ដ៏លំបាក​នៃ​ការ​រស់នៅ​តោកយ៉ាក​ខ្វះមុខ​ខ្វះក្រោយ​នៅ​ក្រុង​ ភ្នំពេញ​ដើម្បី​រៀនសូត្រ និង​ធ្វើការ លោក សុខសាន្ត បាន​ក្លាយ​ជា​សមាជិក​នៃ​ចលនា​និស្សិត​ដើម្បី​លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ដែល​នាំឱ្យ​លោក​មាន​ឱកាស​ចូលរួម​សកម្មភាព​នយោបាយ​នានា​ជាមួយ​គណបក្ស​ប្រឆាំង ហើយ​ក៏​បាន​ទទួល​បទពិសោធ​ពី​មនុស្ស​ជំនាញៗ​ជាច្រើន តាមរយៈ​សិក្ខាសាលា និង​វគ្គសិក្សា​នយោបាយ​នានា​ដែល​លោក​បាន​ចូលរួម។

លោក​បាន​ប្រាប់​ថា៖ «​អ្វី​ដែល​មាន​មក​ដល់​ថ្ងៃ​នេះ​ដោយសារ ខ្ញុំ​ចេះ​មក​ដោយសារ​ការ​អាន ការ​ស្រាវជ្រាវ​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​និង​ការ​រៀនសូត្រ​ពី​រៀមច្បង​ចាស់ៗ​ដែល​គេ​ណែនាំ យើង​យក​បទពិសោធ​ពី​គេ​យក​មក​អភិវឌ្ឍ​ខ្លួន​ឯង»។ លោក​ថា ក្នុង​ការ​រៀនសូត្រ លោក​ប្រកាន់​នូវ​ទស្សនៈ​របស់​គ្រូ​លោក​ម្នាក់​ដែល​ទូន្មាន​ថា ត្រូវ​រៀន​លំដាប់​ពី​ទាប​ទៅ​ខ្ពស់ រៀន​ពី​មនុស្ស​ជុំវិញ​ខ្លួន និង​រៀន​ពី​ការងារ និង​បទពិសោធ​ដែល​ខ្លួន​ជួប។

ដោយ​មាន​គ្រឹះ​ផ្នែក​ចំណេះដឹង​ទស្សនវិជ្ជា​ដែល​ខ្លួន​លោក​ប្រកាន់ខ្ជាប់​ នេះ និង​ចំណេះ​ជំនាញ​ខាង​ភាសា​អង់គ្លេស​ផង​នោះ លោក សុខសាន្ត បាន​ឈ្នះ​លេខ​មួយ​ក្នុង​កម្មវិធី​យុវជន​ឆ្នើម ក្នុង​ឆ្នាំ​២០០៦ ហើយ​បាន​ទៅ​រៀន​វគ្គ​បំពាក់បំប៉ន​ផ្នែក​ភាព​ជា​អ្នក​ដឹកនាំ​នៅ​ សហរដ្ឋអាមេរិក ព្រម​ទាំង​បាន​ចូល​បំពេញ​កម្មសិក្សា​នៅឯ​ការិយាល័យ​កណ្ដាល​របស់​វិទ្យាស្ថាន ​សាធារណរដ្ឋ​អន្តរជាតិ (IRI) នៅឯ​ ក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន ផង​ដែរ។

ត្រឡប់​មក​កម្ពុជា​វិញ​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០០៨ លោក សុខសាន្ត បាន​ចូល​ធ្វើការ​នៅឯ​ធនាគារ​ពិភពលោក​ជាមួយ​នឹង​ប្រាក់​ចំណូល​ច្រើន​ជាង​១​ ពាន់​ដុល្លារ​ក្នុង​១​ខែ តែ​លោក​បាន​លា​ឈប់​វិញ ហើយ​ចូលរួម​សកម្មភាព​នយោបាយ​ពេញទី​ជាមួយ​នឹង​គណបក្ស​សិទ្ធិមនុស្ស ចាប់តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក។

ដើម្បី​រក​ចំណូល​ចិញ្ចឹម​គ្រួសារ លោក ត្រូវ​ដើរ​បង្រៀន​ថ្នាក់​ឧត្តម​ផ្នែកច្បាប់ និង​វិទ្យាសាស្ត្រ​នយោបាយ ដែល​ប្រាក់​ចំណូល​ប្រចាំ​ខែ​តិច​ជាង​ពេល​លោក​ធ្វើការ​ឱ្យ​ធនាគារ​ពិភពលោក​ ពាក់កណ្ដាល។

ដោយ​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​ជំនិត​ដែល​ត្រូវ​បាន​អ្នក​នយោបាយ​លេចធ្លោ​ម្នាក់​ ទុកចិត្ត​ឱ្យ​ធ្វើ​ជា​ជំនួយការ លោក សុខសាន្ត បាន​តំណាង​ជា​យុវជន​ឱ្យ​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ​ចូល​ដេញដោល​គោល​នយោបាយ​ក្នុង​ កម្មវិធី​អ្នក​បន្តវេន​នៅ​មុន​ការ​បោះឆ្នោត​ជាតិ​ឆ្នាំ​២០១៣ ហើយ​ឈ្នះ​លេខ​១​តាមរយៈ​ការ​បោះឆ្នោត​ពី​មហាជន។

អគ្គលេខាធិការរង​ថ្មីថ្មោង​របស់​រដ្ឋសភា​រូប​នេះ ដែល​បាន​ចំណាយពេល​ជិត​១០​ឆ្នាំ​ក្នុង​នយោបាយ បាន​ស្នើ​ថា យុវជន​ងាក​មក​ចាប់​អារម្មណ៍​តាមដាន និង​ចូលរួម​នយោបាយ​ស្រុកទេស​ឱ្យ​បាន​ដិតដល់ ព្រោះ​លោក​ថា៖ «បើ​យុវជន​មិន​ខ្វល់​ពី​នយោបាយ ជា​សារ​លើក​ទឹកចិត្ត​ដល់​អ្នក​នយោបាយ​មួយ​ចំនួន​ក្នុង​ការ​បំពុល​យុវជន»។

លោក​ថា៖ «យុវជន​ទាំងឡាយ​ត្រូវ​ត្រៀម​ខ្លួន​ជាស្រេច ទាំង​ផ្នែក​សមត្ថភាព និង​ស្មារតី ដើម្បី​បន្តវេន និង​ទទួល​នូវ​តំណែង​សង្គម​ណា​មួយ​ក្នុង​ពេល​អនាគត។ ត្រូវ​ចេះ​ចាប់ និង​រត់​រក​ឱកាស បើ​គ្មាន​ឱកាស​ត្រូវ​ចេះ​បង្កើត​ឱកាស...ហើយ​ត្រូវ​មាន​សមត្ថភាព ឆន្ទៈ និង​ការ​លះបង់។ ម្យ៉ាង​ត្រូវ​មាន​ភាព​ស្មោះត្រង់ និង​ប្រសិទ្ធភាព​ការងារ​ជា​ដុំកំភួន​ផង​ដែរ»៕

CNRP Reveals Kem Sokha’s Monthly Salary

Hing Soksan, CNRP youth president and deputy secretary-general of the National Assembly

November 4, 2014
By Alex Willemyns | The Cambodia Daily

An opposition official has hit back at claims made by “Khmer for Khmer” founder Kem Ley last week that CNRP Vice President Kem Sokha has collected a salary of $15,000 per month since the opposition joined parliament in August.

Mr. Ley made the claim on Thursday during a talk about the CNRP’s perceived recent inactivity in public.

In response, CNRP Youth President Hing Soksan, who has served as the deputy secretary-general of the National Assembly since August, on Monday released an official document listing Mr. Sokha’s salary as the parliament’s vice president.

 Official document listing National Assembly president, vice-president and MP’s salary. More detail, please click on the link to view...

According to the document, Mr. Sokha in fact draws a salary of 4.73 million riel (or about $1,180) and allowances totaling 4.76 million riel ($1,190).

The $1,190 in allowances are divided into about $500 for use of a car, $87.50 for a driver, $352.50 for “missions,” $150 for health care, and $100 for “assistance.” They boost Mr. Sokha’s $1,180 basic salary to a figure of $2,370.

The figure is slightly less than the total $2,384 that National Assembly President Heng Samrin receives. A lawmaker with no committee responsibilities takes home a $975 salary, but allowances (including $500 for gasoline) boost the figure to $2,650.

Mr. Samrin and Mr. Sokha are each given an additional $500 per month for gasoline in addition to their compensation packages, Mr. Soksan said.

Mr. Ley, who maintains he is not planning to turn his “Khmer for Khmer” group into a rival party to the CNRP, said Monday that he stood by his claim. He said Mr. Sokha’s office was entitled to further benefits that total $15,000.

“That calculation is correct,” he said. “For the [deputy president or the president] of the National Assembly, they have at least one driver and I don’t know how many bodyguards.

“When we talk to the general public we have no time to declare what is the net salary and what are the packages for each parliamentarian,” he said. “I agree the net salary for each is small but if you calculate the package, it’s enormous.”

Mr. Soksan said the document he published covered the entirety of benefits afforded to Mr. Sokha by the assembly.

“What Kem Ley said is completely wrong. What I published is an official document,” Mr. Soksan said.

“His bodyguards are his personal expense, and there is no salary from the National Assembly. If he says like that, he should have documents and proof.”

willemyns@cambodiadaily.com

© 2014, The Cambodia Daily. All rights reserved. No part of this article may be reproduced in print, electronically, broadcast, rewritten or redistributed without written permission.

លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត អ្នក​រាជ​ការ​កាត់​ប្រាក់​ខែ​ជួយ​សង្គម​ព្រោះ​ខ្លួន​ជា​ក្មេង​កំព្រា

សុក្រ 24 តុលា 2014
ដោយ អ៊ឹម ណាវិន
RFI

លោក​ហ៊ីង សុខសាន្ត ដែល​ទទួល​បាន​តំណែង​ជា​អគ្គ​ខា​ធិ​ការរង នៅ​អគ្គ​លេខា​ធិការ​ដ្ឋាន​រដ្ឋ​សភា កាល​ពី​ខែ​កញ្ញា កន្លង​មក​នេះ បាន​ប្រកាស​ថា នឹង​កាត់​ប្រាក់​ខែ​របស់​ខ្លួន​មួយ​ចំនួន​ជួយ​ដល់​មន្ទីរ​ពេទ្យ​គន្ធ​បុប្ផា និង​មណ្ឌល​កុមារ​កំព្រា។ មក​ទល់​នឹង​ពេល​នេះ លោក​បាន​បរិច្ចាគ ប្រាក់​ខែ​ដំបូង របស់​លោក​ជួយ​ដល់​សង្គម​នោះ​ហើយ។ មិន​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​អ្នក​រាជ​ការ​រូប​នេះ អះ​អាង​ថា នឹង​បន្ត​សកម្មភាព​មនុស្សធម៌​បែប​នេះ ទៅ​ទៀត។ មាន​ដើម​កំណើត​នៅ​ខេត្ត​តាកែវ ជា​ក្មេង​កំព្រា​ឳ​ពុក​ម្តាយ តាំងពី​កុមារភាព​មក​ម្លេះ លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត​បញ្ជាក់​ថា ការ​ដែល​លោក​រំលែក​ប្រាក់ ខែ​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​សង្គម​នេះ ពីព្រោះ​លោក​ធ្លាប់​លំបាក។

Please click here to listen  the interview...

អគ្គលេខាធិការ​រង​រដ្ឋសភា​ប្រកាស​ផ្ដល់​ប្រាក់​ខែ​ដំបូង​ជា​ជំនួយ​សប្បុរសធម៌

September 27, 2014
ដោយ សុ ជីវី
ប្រភពពី វិទ្យុអាស៊ីសេរី

អគ្គលេខាធិការ​រង​រដ្ឋសភា លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត ប្រកាស​ផ្តល់​ប្រាក់​ខែ​ដំបូង​ជា​ជំនួយ​សប្បុរសធម៌។

ថ្លែង​ប្រាប់​វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី តាម​ទូរស័ព្ទ លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត ដែល​ជា​អគ្គលេខាធិការ​រង​រដ្ឋសភា​មក​ពី​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ សម្រេច​ថា​នឹង​ផ្តល់​ប្រាក់​ខែ​របស់​លោក ដែល​មាន​ចំនួន​ប្រមាណ ៣​លាន​រៀន ប្រហែល​នឹង ៧៥០​ដុល្លារ​នោះ ទៅ​អោយ​ស្ថាប័ន​ដែល​កំពុង​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ​ចំនួន​៣។ ក្នុង ​នោះ​រួម​មាន ៥០​ភាគរយ​នៃ​ប្រាក់​នោះ នឹង​ផ្តល់​ទៅ​មន្ទីរពេទ្យ​គន្ធបុប្ផា និង​ផ្នែក​ដែល​នៅ​សល់ នឹង​ផ្តល់​ទៅ​អោយ​មណ្ឌល​កុមារ​កំព្រា​មួយ​ក្នុង​ខេត្ត​កំពង់ស្ពឺ និង​ក្រុម​អ្នក​ធ្វើ​ការ​អភិរក្ស​បរិស្ថាន នៅ​តំបន់​អារ៉ែង ក្នុង​ខេត្ត​កោះកុង។ លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត​បន្ត​ថា មូលហេតុ​ដែល​លោក​ចែក​រំលែក​ប្រាក់​ខែ​នេះ ដោយសារ​លោក​ធ្លាប់​ឆ្លង​កាត់​ជីវិត​លំបាក​ជា​ក្មេង​កំព្រា​ឪពុក។

លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត៖ «អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ម៉ោ​ពី​ប្រាក់​បៀវត្ស​នេះ គឺ​បាន​មក​ពី​ថវិកា​ជាតិ មិន​មែន​បាន​មក​ពី​បុគ្គល​ណា​ទេ។ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​យក​មក​ជួយ​ជាតិ និង​សង្គម​យើង​វិញ ហើយ​និង​ប្រាក់​ខែ​ទី​មួយ​របស់​ខ្ញុំ។ ឯ​ប្រាក់​ខែ​ចាប់​ពី​ខែ​ទី​២​របស់​ខ្ញុំ ជួយ​ទៅ​លើ​ការ​ស្រាវជ្រាវ បង្កើន​ធនធាន​មនុស្ស។ ពីព្រោះ​ខ្ញុំ​គិត​ថា ខ្ញុំ​ក្មេង​កំព្រា បើ​អត់​ការ​អប់រំ​ទេ ក៏​អត់​បាន​ថ្ងៃ​នេះ​ដែរ»។

លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត ដែល​មាន​អាយុ ៣៣​ឆ្នាំ ទើប​ត្រូវ​តែង​តាំង​ជា​អគ្គលេខាធិការ​រង​រដ្ឋសភា កាល​ពី​ដើម​ខែ​កញ្ញា នេះ អះអាង​ថា នឹង​បន្ត​ចែក​រំលែក​ប្រាក់​ខែ​របស់​លោក​ជា​បន្តបន្ទាប់​ទៀត ជាពិសេស​ទៅ​ផ្នែក​សិក្សា​ស្រាវជ្រាវ​របស់​យុវ​សិស្ស​នៅ​កម្ពុជា។ លោក​បញ្ជាក់​ដែរ​ថា លោក​ប្រាថ្នា​អោយ​យុវជន​ដទៃ​ទៀត ងាក​មក​គិតគូរ​ពី​កិច្ច​ការងារ​មនុស្សធម៌​ទៅ​តាម​លទ្ធភាព​ដែល​អាច​ធ្វើ​បាន ដើម្បី​ផ្តល់​ឱកាស​អោយ​យុវជន ឬ​ពលរដ្ឋ​ផ្សេង​ទៀត៕

អគ្គលេខាធិការរងរ​ដ្ឋ​សភា​មួយរូប​នឹង​បរិច្ចាគ​ប្រាក់បៀវត្សរ៍​សម្រាប់​មនុ​ស្ស​ធម៌

25-09-2014
ដោយ លាង ដឺ​លុច
http://thmeythmey.com

លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត ដែលជា​មនុស្ស​ស្និទ្ធ​នឹង​លោក កឹម សុខា ត្រូវបានតែងតាំង​ជា​អគ្គលេខាធិការរង​នៃ​រដ្ឋសភា​ក្នុង​ក្របខណ្ឌ​នៃ​គណបក្ស​ សង្គ្រោះ​ជាតិ។ ប្រធាន​ចលនា​យុវជន​របស់​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ បានប្រកាសថា លោក​នឹង​ផ្តល់ប្រាក់​បៀវត្សរ៍​ក្នុង​រដ្ឋសភា​របស់លោក ទៅ​សកម្មភាព​មនុស្សធម៌ និង​ផ្តល់​ទៅ​ឲ្យ​ក្រុមយុវជន​ដែល​ធ្វើ​ការងារ​ដើម្បី​អភិវឌ្ឍន៍​វិស័យ​ អប់រំ។

អគ្គលេខាធិការរង ​វ័យក្មេង​នៃ​រដ្ឋសភា  លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត នឹងមិន​យកប្រាក់​បៀវត្សរ៍​ក្នុង​តំណែង​នយោបាយ ទៅផ្ទះ​ឡើយ​ក្នុង​នីតិកាល​ទី៥នេះ។ យុវជន​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ អាយុ៣៣ឆ្នាំ ដែល​ស្ថិត​ក្នុងចំណោម​អគ្គលេខាធិការរង​ទាំង៦នាក់​របស់​រដ្ឋសភា បាន​ថ្លែងប្រាប់​សារព័ត៌មាន​អេឡិចត្រូនិកថ្មីៗថា ចាប់ពី​ខែកញ្ញា​ដែល​លោក​ត្រូវ​ទទួលបាន​ប្រាក់ បៀវត្សរ៍​ដំបូង​នេះ​ទៅ លោក​នឹង​ចាប់ផ្តើម​បរិច្ចាគ​ប្រាក់បៀវត្សរ៍​ទៅក្នុង​សកម្មភាព​មនុស្សធម៌។ នៅពេលដែល​លោក​អគ្គលេខាធិការរង​រូបនេះ​សុខចិត្ត​បរិច្ចាគប្រាក់បៀវត្សរ៍​ រដ្ឋសភារ​បស់​ខ្លួន​នោះ នោះ​គឺ​ដោយសារតែ​លោក​អាច​ទទួលបាន​ប្រាក់កម្រៃ​ពី​ការងារ​បង្រៀនផ្សេងៗ ដើម្បី​ចិញ្ចឹម​ក្រពះ​របស់លោក​បាន។

«តាម​ខ្ញុំ​ដឹង ប្រាក់ខែ​សុទ្ធ​របស់ខ្ញុំ គឺ​ប្រហែល ៣លាន​រៀល (៧៥០ដុល្លារ) ។ ប្រាក់បៀវត្សរ៍​ខែ​ទី១នេះ ខ្ញុំ​នឹង​ដក៥០ភាគរយ​ជូនទៅ​មន្ទីរពេទ្យ​គន្ធ​បុ​ប្ជា ២៥ភាគរយ​ឲ្យ​ទៅ​មជ្ឈមណ្ឌល​កុមារកំព្រា​មួយ​ក្នុង​ខេត្តកំពង់ស្ពឺ និង២៥ភាគរយ​ទៀត ជូនទៅ​ក្រុមយុវជន​ស្ម័គ្រចិត្ត​ដែល​ធ្វើការ​ងារ​នៅ​អា​រ៉ែ​ង»។ លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត​បាន​បន្តថា៖«ចាប់ពី​ប្រាក់បៀវត្សរ៍​ខែ​ទី២ទៅ ប្រាក់បៀវត្សរ៍​របស់ខ្ញុំ​នឹងត្រូវ​ទុក​សម្រាប់​ជួយ​ក្រុមយុវជន​ណា​ដែលមាន​ គម្រោង​ស្រាវជ្រាវ ការផលិត​ឯកសារ ឬ​ការបកប្រែ​សៀវភៅ​ជាដើម។ ខ្ញុំ​មិនមែនជា​អ្នកមាន​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ទេ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​ចង់​ចូលរួមចំណែក​លើកស្ទួយ​វិស័យ​អប់រំ។ ក្រុមយុវជន​ណា​ដែលមាន​ត្រូវការ​ថវិកា​នេះ អាច​ផ្ញើ​គម្រោង​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ពិនិត្យ​ជាមុន»។

ទោះយ៉ាងណា​ក៏ដោយ បើតាម​ការបញ្ជា​ក់រប​ស់លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត តម្លៃ​គម្រោង​ទាំងនោះ​ក៏​មិនត្រូវ​លើសពី​លទ្ធភាព​ដែល​លោក​អាច​ផ្តល់ជូន​ដែរ ពោលគឺមិន​ត្រូវ​​លើសពី​ទំហំ​ប្រាក់បៀវត្សរ៍​របស់លោក។

លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត បាន​ចូលរួម​សកម្មភាព​នយោបាយ​ក្នុង​គណបក្ស​សិទ្ធិមនុស្ស​របស់លោក កឹម​សុខា ក្នុង​ឆ្នាំ២០០៧ បន្ទាប់ពី​លោក​បញ្ចប់​ការសិក្សា​នៅ​សហរដ្ឋអាមេរិក។ នៅក្នុង​គណបក្ស​សិទ្ធិមនុស្ស លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត ធ្លាប់ជា​ប្រធាន​ចលនា​យុវជន នាយរងខុទ្ទកាល័យរ​ប​ស់លោក កឹម សុខា និង​ជា​អគ្គលេខាធិការ​គណបក្ស​សិទ្ធិមនុស្ស​ផង៕

យុវជន​បក្ស​ប្រឆាំង​បង្ហាញ​ជំហរ​ប្រឆាំង​នឹង​ការ​ចាប់​ខ្លួន​និង​បង្ក្រាប​របស់​អាជ្ញាធរ

2014-07-18 
ដោយ តាំង សារ៉ាដា
RFA

មេ​ដឹក​នាំ​យុវជន​របស់​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ អះអាង​ថា បើ​ទោះ​បី​ជា​រដ្ឋាភិបាល​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ ចាប់​ខ្លួន​តំណាង​រាស្ត្រ​របស់​បក្ស​នេះ​ចំនួន ៧​នាក់ ជំនួយ​ការ​របស់ អ្នកស្រី មូរ សុខហួរ ម្នាក់ និង​ការ​ចេញ​ដីកា​នាំ​ខ្លួន​អនុប្រធាន​គណបក្ស​ប្រឆាំង លោក កឹម សុខា ចូល​បំភ្លឺ​នៅ​តុលាការ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៥ ខាង​មុខ​ក៏ដោយ ក៏​មិន​ជះ​ឥទ្ធិពល​ទៅ​លើ​ក្រុម​យុវជន និង​ក្រុម​អ្នក​គាំទ្រ​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ ឲ្យ​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​តក់ស្លុត​នោះ​ដែរ។

ប្រធាន​ចលនា​យុវជន​របស់​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត បាន​ប្រៀបធៀប​យុទ្ធសាស្ត្រ​រឹតត្បិត​របស់​លោក​នាយក​រដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ដូច​គ្នា​ទៅ​នឹង​ការ​ច្របាច់​ម្សៅ។ លោក​ថា កាល​ណា​ម្សៅ​ដែល​គេ​ច្របាច់​កាន់​តែ​ខ្លាំង វា​នឹង​ហៀរ​ចេញ​តាម​ចង្វែក​ដៃ​កាន់​តែ​ច្រើន។ លោក​បន្ត​ថា ក្រុម​យុវជន​ដែល​ចូលរួម​គាំទ្រ​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ និង​ក្រុម​យុវជន​ឯករាជ្យ​ជាច្រើន​ក្រុម​ទៀត ត្រៀម​ខ្លួន​រួច​ជា​ស្រេច ក្នុង​ការ​ប្រឈម​មុខ​ការ​ចាប់​ចង ឬ​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ផ្សេងៗ​របស់​សមត្ថកិច្ច។

លោក ហ៊ីង សុខសាន អះអាង​ថា ក្រុម​អ្នក​គាំទ្រ​បក្ស​ប្រឆាំង​ភាគ​ច្រើន​គ្មាន​ការ​តក់ស្លុត ឬ​រួញរា​អ្វី​ទេ ចំពោះ​ការ​ចាប់​ខ្លួន​តំណាង​រាស្ត្រ​របស់​ជំទាស់​ចំនួន ៧​នាក់ ជំនួយ​ការ​របស់ អ្នកស្រី មូរ សុខហួរ ម្នាក់ និង​ការ​ចេញ​ដីកា​នាំ​ខ្លួន​អនុប្រធាន​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ លោក កឹម សុខា ចូល​បំភ្លឺ​នៅ​តុលាការ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៥ ខាង​មុខ។

លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត បន្ត​ថា បើ​ទោះ​បី​ជា​មាន​ការ​គាប​សង្កត់​សិទ្ធិ​សេរីភាព​ពី​សំណាក់​បក្ស​កាន់​អំណាច មក​លើ​បក្ស​ប្រឆាំង​កាន់​តែ​មាន​រូបភាព​ក្តៅ ក្នុង​រយៈពេល​ចុង​ក្រោយ​នេះ​ក៏ដោយ ក៏​មិន​អាច​ឃាត់​ដំណើរ​ការ​ធ្វើ​បាតុកម្ម​នៅ​មុខ​ស្ថានទូត​វៀតណាម ជា​ថ្មី​ម្តង​ទៀត​របស់​ក្រុម​យុវជន​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ ក្រុម​យុវជន និង​ព្រះសង្ឃ​ឯករាជ្យ និង​ក្រុម​សមាគម​ខ្មែរ​កម្ពុជា​ក្រោម ដើម្បី​ទាមទារ​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល​វៀតណាម សុំ​ទោស​ពលរដ្ឋ​ជា​សាធារណៈ អំពី​ករណី​បំភ្លៃ​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​ទឹក​ដី​ខ្មែរ​កម្ពុជា​ក្រោម។

ចំណែក​អ្នក​សម្រប​សម្រួល​សម្ព័ន្ធ​យុវជន​ឯករាជ្យ លោក រិន ចាន់រិទ្ធ មាន​ប្រសាសន៍​បញ្ជាក់​ថា គម្រោង​ធ្វើ​បាតុកម្ម​អហិង្សា​នៅ​មុខ​ស្ថានទូត​វៀតណាម នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២១ កក្កដា ខាង​មុខ​នេះ នៅ​តែ​បន្ត​ធ្វើ​ដដែល ដោយ​គ្មាន​ការ​តក់ស្លុត បើ​ទោះ​បី​មាន​ការ​វ៉ៃ​ខ្នោះ​ក្រុម​តំណាង​រាស្ត្រ និង​យុវជន​ម្នាក់​ពី​ខាង​បក្ស​ប្រឆាំង​ក៏ដោយ។

ទាក់ទិន​ទៅ​នឹង​ការ​ចាប់​ខ្លួន​ក្រុម​តំណាង​រាស្ត្រ​បក្ស​ជំទាស់ និង​លទ្ធភាព​ចាប់​ខ្លួន​អនុប្រធាន​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ លោក កឹម សុខា ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​កក្រើក​ពេញ​ប្រទេស និង​ឆាក​អន្តរជាតិ​នេះ​ដែរ លោក អៀ ចាន់ណា ដែល​ជា​សកម្មជន​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ អះអាង​ថា ទង្វើ​របស់​រដ្ឋាភិបាល លោក ហ៊ុន សែន គឺ​ជា​ឱកាស​ចុង​ក្រោយ ដើម្បី​ដោះស្រាយ​ភាព​ទាល់ច្រក​របស់​បក្ស​កាន់​អំណាច ក្នុង​ការ​ចាប់​បង្ខំ​ឲ្យ​ក្រុម​ប្រឆាំង ចូល​ប្រជុំ​សភា​ប៉ុណ្ណោះ។

លោក អៀ ចាន់ណា អះអាង​ថា ក្រុម​មេ​ដឹក​នាំ​បក្ស​ប្រឆាំង បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ដល់​សមាជិក​របស់​ខ្លួន​ឲ្យ​ប្រកាន់​ជំហរ​រឹងមាំ និង​មិន​ចុះ​ញ៉ម ទោះ​បី​ជា​បក្ស​កាន់​អំណាច​ចាប់​ខ្លួន​ក្រុម​មេ​ដឹក​នាំ​គណបក្ស​នេះ ដើម្បី​ចាប់​បង្ខំ​ឲ្យ​យល់​ព្រម​ក្នុង​ការ​ចរចា​ដោះស្រាយ​ការ​ជាប់​គាំង​ នយោបាយ​ក៏ដោយ។

ចំណែក​ក្រុម​យុវជន​តាម​បណ្ដាញ​ទំនាក់ទំនង​សង្គម​ហ្វេសប៊ុក (facebook) វិញ បាន​ខឹង​សម្បា​ជា​ខ្លាំង​ចំពោះ​ទង្វើ​របស់​រដ្ឋាភិបាល​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ។ យុវជន​ភាគ​ច្រើន​អះអាង​ថា ពួក​គេ​នឹង​នាំ​គ្នា​ចេញ​តវ៉ា ទាមទារ​ឲ្យ​សមត្ថកិច្ច​ដោះ​លែង​តំណាង​រាស្ត្រ​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ ឲ្យ​បាន។

កញ្ញា ធី សុវន្ថា ដែល​ជា​តារា​ល្បី​មួយ​ក្នុង​បណ្ដាញ​ទំនាក់ទំនង​សង្គម​ហេ្វសប៊ុក និង​ជា​អ្នក​គាំទ្រ​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ យ៉ាង​ស្វិតស្វាញ បាន​ប្រាប់​វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី តាម​ទូរស័ព្ទ​ថា ក្រុម​យុវជន​តាម​ហ្វេសប៊ុក និង​បណ្ដាញ​យុវជន​ជាច្រើន​ទៀត កំពុង​រើស​ថ្ងៃ​ដើម្បី​ចេញ​ធ្វើ​បាតុកម្ម​អហិង្សា ទាមទារ​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល លោក ហ៊ុន សែន ដោះ​លែង​តំណាង​រាស្ត្រ​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ ទាំងអស់។

ប៉ុន្តែ រដ្ឋលេខាធិការ​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ លោក ព្រុំ សុខា បាន​ប្រាប់​អង្គទូត​ជាច្រើន​នៅ​កម្ពុជា កាល​ពី​ថ្ងៃ​ពុធ ថា ការ​ចាប់​ខ្លួន​ក្រុម​តំណាង​រាស្ត្រ​របស់​បក្ស​ជំទាស់​ទាំង​នេះ មិន​មែន​ជា​ឧបសគ្គ​ដល់​ដំណើរ​ការ​ចរចា​នយោបាយ​ឡើយ ហើយ​ថា ប្រសិន​បើ​តុលាការ​រក​ឃើញ​ថា ពួក​គេ​គ្មាន​កំហុស​នោះ ច្បាប់​នឹង​ដោះ​លែង​ពួក​គេ។

ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏ដោយ នាយក​ប្រតិបត្តិ​ទទួល​បន្ទុក​កិច្ចការ​តំបន់​អាស៊ី នៃ​អង្គការ​ឃ្លាំ​មើល​សិទ្ធិ​មនុស្ស​អន្តរជាតិ (Human Rights Watch) លោក ប៊្រែដ អាដាម (Brad Adams) បាន​ប្រាប់​វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី តាម​ទូរស័ព្ទ​ថា ក្រុម​តំណាង​រាស្ត្រ​បក្ស​ជំទាស់​ដែល​សមត្ថកិច្ច​របស់ លោក ហ៊ុន សែន ចាប់​ខ្លួន​នោះ គឺ​គ្មាន​ភស្តុតាង​ណា​មួយ ដែល​អាច​បញ្ជាក់​ថា ពួក​គេ​ជា​អ្នក​បញ្ជា ឬ​មាន​ជាប់​ពាក់ព័ន្ធ​ក្នុង​ករណី​ហិង្សា​នេះ​ឡើយ៖ «ភស្តុតាង ​ដើម្បី​ចោទ​ប្រកាន់​ក្រុម​តំណាង​រាស្ត្រ​បក្ស​កាន់​អំណាច គឺ​សូន្យ​តែ​ម្តង។ ពួក​គេ​មិន​អាច​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ខាង​ផ្លូវ​ច្បាប់ ក្នុង​ហេតុការណ៍​នេះ​ទេ។ ការ​ចាប់​ខ្លួន​ក្រុម​តំណាង​រាស្ត្រ​ទាំង​នេះ គឺ​គ្រាន់​ជា​ការ​ប៉ុនប៉ង​មួយ​ទៀត​របស់​រដ្ឋាភិបាល ដែល​ប្រើប្រាស់​ឱកាស​នេះ ដើម្បី​បង្ក​ភាព​លំបាក​បន្ថែម​ទៀត​ដល់​ក្រុម​ប្រឆាំង​ប៉ុណ្ណោះ។ រដ្ឋាភិបាល​ត្រូវ​បញ្ចប់​ការ​រារាំង​សិទ្ធិ​ក្នុង​ការ​ជួប​ប្រជុំ និង​ការ​សម្ដែង​មតិ​នៅ​ទីលាន​ប្រជាធិបតេយ្យ ហើយ​បើក​សេរីភាព​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​ឈរ​បញ្ចេញ​មតិ​តាម​ចិត្ត​ចង់។ រដ្ឋាភិបាល​គួរ​ចាប់​ខ្លួន​ក្រុម​គាំទ្រ​បក្ស​ប្រឆាំង និង​កម្លាំង​សន្តិសុខ ដែល​ប្រើ​អំពើ​ហិង្សា​ដាក់​គ្នា​នោះ​វិញ»។

សមត្ថកិច្ច​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ កាល​ពី​ព្រឹក​ថ្ងៃ​ទី​១៥ ខែ​កក្កដា បាន​ចាប់​ខ្លួន​ក្រុម​តំណាង​រាស្ត្រ​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ ចំនួន ៥​នាក់ រួម​មាន អ្នកស្រី មូរ សុខហួរ លោក ហូរ វ៉ាន់ លោក ម៉ែន សុថាវរិន្ទ្រ លោក កែវ ភីរម្យ លោក រៀល ខេមរិន្ទ្រ និង​ជំនួយ​ការ អ្នកស្រី មូរ សុខហួរ លោក អឿ ណារិទ្ធ ក្រោយ​ពី​មាន​ការ​ផ្ទុះ​អំពើ​ហិង្សា​រវាង​ក្រុម​អ្នក​គាំទ្រ​បក្ស​ប្រឆាំង និង​កង​កម្លាំង​សន្តិសុខ​របស់​រដ្ឋាភិបាល កាល​ពី​ព្រឹក​ថ្ងៃ​អង្គារ ក្នុង​បាតុកម្ម​មួយ ទាមទារ​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល​របស់ លោក ហ៊ុន សែន បើក​ទីលាន​ប្រជាធិបតេយ្យ ដើម្បី​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​សម្ដែង​មតិ។

ពីរ​ថ្ងៃ​ក្រោយ​មក សមត្ថកិច្ច​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ​បាន​ចុះ​ចាប់​ខ្លួន​តំណាង​រាស្ត្រ​បក្ស​ប្រឆាំង ​ពីរ​នាក់​ទៀត រួម​មាន លោក នុត រំដួល និង លោក ឡុង រី ខណៈ​តំណាង​រាស្ត្រ​ទាំង​នេះ​កំពុង​អង្គុយ​រង់ចាំ​ផ្លូវ​សមត្ថកិច្ច​ទៅ​ចាប់​ ខ្លួន​ដល់​ផ្ទះ​នោះ។

រហូត​មក​ទល់​ពេល​នេះ រដ្ឋាភិបាល​កំពុង​តាម​ចាប់​ខ្លួន​មនុស្ស​ចំនួន ២៥​នាក់​ទៀត ដែល​មាន​ជាប់​ពាក់ព័ន្ធ​ក្នុង​ហេតុការណ៍​ប៉ះ​ទង្គិច​គ្នា​រវាង​ក្រុម​អ្នក​ គាំទ្រ​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ និង​កម្លាំង​សន្តិសុខ​របស់​សាលា​ក្រុង​ភ្នំពេញ។

មេធាវី​របស់​ក្រុម​តំណាង​រាស្ត្រ​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ លោក សំ សុខគង់ ឲ្យ​ដឹង​ថា ក្រុម​តំណាង​រាស្ត្រ​ទាំង​នេះ​រង​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ពី​បទ​ញុះញង់ ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​បទ​ឧក្រិដ្ឋ និង​កុប្បកម្ម​ប្រឆាំង​មន្ត្រី​សាធារណៈ ដែល​អាច​ជាប់​ពន្ធនាគារ​ពី ១០​ឆ្នាំ ដល់ ២០​ឆ្នាំ។

គណៈកម្មការ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​អាស៊ី ដែល​មាន​មូលដ្ឋាន​ក្នុង​ក្រុង​ហុងកុង (Hong Kong) អង្គការ​ឃ្លាំ​មើល​សិទ្ធិ​មនុស្ស​អន្តរជាតិ (Human Rights Watch) រួម​និង​សង្គម​ស៊ីវិល​ក្នុង​ស្រុក​ជាង​២០ បាន​ទាមទារ​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល លោក ហ៊ុន សែន ដោះ​លែង​ក្រុម​តំណាង​រាស្ត្រ​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ ជា​បន្ទាន់​ដោយ​គ្មាន​លក្ខខណ្ឌ ហើយ​ទម្លាក់​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ទាំង​ស្រុង។

ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏ដោយ គេ​នៅ​មិន​ទាន់​ឃើញ​បណ្ដា​ប្រទេស​មហា​អំណាច​លោក​សេរី ប្រតិកម្ម​ចំពោះ​ការ​ចាប់​ខ្លួន​ក្រុម​តំណាង​រាស្ត្រ​របស់​បក្ស​សង្គ្រោះ​ ជាតិ ទាំង​នេះ​នៅ​ឡើយ​ទេ៕

Post by Soksan Hing.

​ប្រមុខយុវជន​បក្ស​សង្គ្រោះ​​ជាតិ​៖​«​អ្នក​នយោបាយ​ចាស់​ៗ​គួរ​ឈប់​​កេង​ចំណេញ​​គ្នា​​លើ​​រឿង​​ព្រំដែន​»

 

03-07-2014, 9:30 am) |  ដោយ រ៉េន រតនៈ
Thmey Thmey

ថ្វីដ្បិតតែ ​ខ្លួន​មាន​តួនាទី​ជា​ប្រធាន​ចលនា​យុវជន​ជ្រក​ក្រោម​ស្លាក​គណបក្សនយោបាយ ក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែ​សម្រាប់​លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត ដែលជា​ធនធាន​ជំនាន់​ក្រោយ​របស់​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ មិន​ចង់ឃើញ​អ្នកនយោបាយចាស់ៗ ទាំង​បក្ស​កាន់អំណាច និង​បក្សប្រឆាំង​ខ្លួនឯង ទាញយក​បញ្ហា​ព្រំដែន​ដើម្បី​កេងចំណេញ​នយោបាយ​ឡើយ។ ថ្លែង​ក្នុង​បទសម្ភាសន៍​ជាមួយ​លោក រ៉េ​ន រតនៈ អ្នកយកព័ត៌មាន​រប​ស់​គេហទំព័រថ្មីៗ លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត ដែល​ទើបនឹង​បញ្ចប់​ការដឹកនាំ​យុវជន​ទៅពិនិត្យ​ការបោះ​បង្គោលព្រំ​ដែនកម្ពុជា វៀតណាម កាលពី​ចុងខែ​មិថុនា​នោះ បាន​ព្រលយ​សម្ដី​ទៅកាន់​អ្នកនយោបាយចាស់ៗវស្សា​នៅ​កម្ពុជា ថា​ការ​កេងចំណេញ​នយោបាយ​ពី​បញ្ហា​ព្រំដែន ជា​គំរូ​អាក្រក​បំផុត ដែល​លោក​ក្នុងនាម​យុវជន​ជំនាន់​ក្រោយ​មិន​ចង់ឃើញ និង​យកតម្រាប់​តាម​ឡើយ។ បើតាម​លោក ហ៊ីង សុខសាន្ត បញ្ហា​ព្រំដែន គឺជា​អាយុជីវិត​ជាតិ ដែល​ត្រូវការ​អ្នកនយោបាយ​នៃ​គណបក្ស​ជាប់ឆ្នោត​ទាំងពីរ មូលមាត់គ្នា​ដោះស្រាយ​ជា​ចាំបាច់។  

សូមចុចត្រង់នេះដើម្បីស្ដាប់បទសម្ភាសន៍

Post by Soksan Hing.

Post by Cambodia National Rescue Youth - យុវជនសង្រ្គោះជាតិ.

Post by Soksan Hing.

Post by Chham Chhany.

Post by Chham Chhany.

CNRP Youth Visits Villagers Accusing Vietnam of Encroachment

By Eang Mengleng | June 30, 2014

The Cambodia Daily

Buddhist monks and activists from the Boeng Kak and Borei Keila communities joined a 100-strong group led by CNRP Youth on Sunday to visit Svay Rieng province, where villagers along the border with Vietnam claim demarcation posts have encroached on their land.

Hing Soksan, head of the CNRP Youth, said that 12 families from Romduol district’s Thna Thnong commune complained to the CNRP that Vietnamese authorities had placed demarcation posts about 150 meters inside the Cambodian border, which would see them lose their farmland if the boundary becomes official.

“We were joined by about 100 visitors as we went to the border in Thna Thnong and Tasuos communes, where we found that six border posts had been placed inside Cambodia,” Mr. Soksan said.

He alleged that Thna Thnong commune authorities—including about 10 police officers dressed in plain clothes—blocked a road in an attempt to prevent the group from reaching the border area, but were persuaded to let them pass after a brief discussion.

Alleged border encroachment by Vietnam has been a longtime bugbear for CNRP President Sam Rainsy, who led a protest march to the Vietnamese border in 2009 and uprooted a border post he said had been placed on Cambodian farmers’ land. The incident led to a slew of charges for which Mr. Rainsy was sentenced to jail, leading him to leave the country for four years.

Toek Ley, 59, a villager in Thna Thnong commune, said he had learned that since 1963, Vietnam has moved the border about 160 meters into Cambodia, which was now marked out by the six posts laid in 2012.

“We cannot accept these border posts remaining where they are, because when the demarcation is completed it will mean our farmland will be lost to Vietnam,” Mr. Ley said.

Real Camerin, a CNRP lawmaker-elect for Svay Rieng, said he had found the remnants of old posts that show Vietnamese authorities had since pushed the border into Cambodia by 150 to 200 meters.

“When the CNRP leads the government, we will review the border case by invoking international law,” Mr. Camerin said.

Var Kimhong, chairman of the government’s border committee, denied that land was being ceded to Vietnam.

“I don’t know what they are basing their claims on saying that the demarcation posts are inside Cambodia, or that land has been lost to Vietnam, because it’s not true,” Mr. Kimhong said.

Tran Van Thong, spokesman for the Vietnamese Embassy in Phnom Penh, declined to comment.

mengleng@cambodiadaily.com

© 2014, The Cambodia Daily. All rights reserved. No part of this article may be reproduced in print, electronically, broadcast, rewritten or redistributed without written permission.

ប៉ះ​ទង្គិច​គ្នា​រវាង​អ្នក​គាំទ្រ​គណបក្ស​ទាំង​ពីរ​ពេល​ចុះ​ពិនិត្យ​តំបន់​ព្រំដែន

Mon, 30 June 2014 

មាស សុខជា

The Phnom Penh Post

ស្វាយរៀងៈ ក្រុម​អ្នក​គាំទ្រ​ប្រហែល​ជាង ១០០ នាក់​នៃ​គណបក្ស​ប្រជាជន​កម្ពុជា បាន​កាន់​ដំបង​ឈើ​ដោយ​ព្យាយាម រារាំង​តំណាង​រាស្រ្ត​គណបក្ស​ប្រឆាំង​និង​យុវជន​ដែល​ចុះ​ទៅ​ទស្សន​កិច្ច​ សិក្សា​តំបន់​ព្រំដែន កម្ពុជា-វៀតណាម បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ការ​ប៉ះ​ទង្គិច​គ្នា​រយៈ​ពេល​ខ្លី​កាល​ពី​ថ្ងៃ​ម្សិលមិញ។

អ្នក​គាំទ្រ​គណបក្ស​ប្រជាជន ដែល​បាន​មក​រាំង​ស្ទះ​ប្រតិភូ​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ ដែល​ចុះ​ទៅ​ពិនិត្យ​បង្គោល​ព្រំដែន ពួក​គេ​មិន​បាន​ប្រាប់​អំពី​មូល​ហេតុ​ដែល​ពួក​គេ​បាន​រារាំង​គណបក្ស​ សង្គ្រោះ​ជាតិ មិន​ឲ្យ​ចុះ​ទៅ​ពិនិត្យ​បង្គោល​ព្រំដែន​គ្រាន់​តែ​បញ្ជាក់​ថា គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ គេ​មិន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ទៅ​កាន់​បង្គោល​ព្រំដែន។

ខណៈ​ដែល​ភាគី​ទាំង​ពីរ​ប៉ះទង្គិច​គ្នា​ខាង​គណបក្ស​ប្រជាជន​ជាច្រើន​នាក់​ បាន​យក​ឈើ​វែង និង​ធំ​ទៅ​ដាក់​លើ​ស្ពាន ដើម្បី​ទប់​ស្កាត់​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ ប៉ុន្តែ​ឈើ​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​បាន​យក​ចេញ​ហើយ​ទម្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទឹក ដោយ​យុវជន​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ។

អ្នក​គាំទ្រ​គណបក្ស​ប្រជាជន​កម្ពុជា​ម្នាក់​បាន​ស្រែក​ទៅ​រក​អ្នក​គាំទ្រ ​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ​ថា៖ «យើង​មិន​អនុញ្ញាត [អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា] ឲ្យ​ទៅ​ទេ។ ឥឡូវ​នេះ យើង​រស់​នៅ​យ៉ាង​សុខ​សប្បាយ»។

បើ​ទោះ​បី​ជា​មាន​ការ​រារាំង​យ៉ាង​ណា ក៏​ប្រតិភូ​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ​បាន​បំបែក​ការ​រាំង​ស្ទះ​របស់​អ្នក​គាំទ្រ ​គណបក្ស​ប្រជាជន ប៉ុន្តែ​បាន​ចុះ​ទៅ​ដល់​បង្គោល​ព្រំដែន។

លោក រៀល ខេមរិន្ទ តំណាង​រាស្រ្ត​ជាប់​ឆ្នោត​នៃ​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ នៅ​មណ្ឌល ស្វាយរៀង ដែល​បាន​ដឹក​នាំ​ប្រតិភូ បាន​ស្ដី​បន្ទោស​លើ​អាជ្ញាធរ​នៃ​រដ្ឋាភិបាល​លោក​នាយក​រដ្ឋ​មន្រ្តី ហ៊ុន សែន ចំពោះ​ការ​រាំង​ស្ទះ​នេះ។​លោក​បញ្ជាក់​ថា៖ «ខ្ញុំ​សូម​ថ្កោល​ទោស​រដ្ឋាភិបាល​លោក ហ៊ុន សែន ដែល​បាន​ប្រើ​ប្រាស់​កម្លាំង​រាំង​ស្ទះ​យើង​មិន​ឲ្យ​ចុះ​ទៅ​ពិនិត្យ​បង្គោល​ ព្រំ​ដែន»។

លោក​បន្ថែម​ថា មាន​ប្រជាជន​ខ្មែរ​ជា​ច្រើន​នាក់ ដែល​បាន​បាត់​បង់​ដី​ទៅ​ឲ្យ វៀតណាម ដោយ​សារ​តែ​ការ​បោះ​បង្គោល​ព្រំដែន ផ្អែក​លើ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​រវាង​រដ្ឋាភិបាល​លោក ហ៊ុន សែន និង​រដ្ឋាភិបាល វៀតណាម។ លោក​បន្ថែម​ថា៖ «ប្រជាជន​ដែល​បាត់​បង់​ដី​បាន​ប្រាប់​ពី​ការ​ពិត ដូច្នេះ ខ្ញុំ​សូម​ឲ្យ​លោក​នាយក​រដ្ឋ​មន្រ្តី ហ៊ុន សែន មេត្តា​ពិចារណា»។

លោក ញៀន លន ដែល​រស់​នៅ ឃុំ​ថនថ្នុង ស្រុក​រំដួល ដែល​ជា​តំណាង​ប្រជាជន ១២ គ្រួសារ​បាន​អះអាង​ថា ដី​ទំហំ​ជាង ៣០ ហិកតា​របស់​គ្រួសារ​ទាំង​នេះ បាន​បាត់​បង់​ដី​របស់​ខ្លួន​ទៅ​ខាង វៀតណាម។ លោក​ថា៖ «ខ្ញុំ​បាន​បាត់​បង់​ដី​ទំហំ ៣ ហិកតា។ គេ​ប្រាប់​យើង​ថា គេ​ចាត់​ទុក​តំបន់​នេះ​តំបន់​ស ប៉ុន្តែ គេ​ដាំ​បង្គោល​នៅ​លើ​ដី​យើង»។

លោក រតន៍ នៀន ដែល​កំពុង​រស់​នៅ​ក្នុង​ឃុំ​ខាង​លើ​បាន​អះអាង​ថា លោក និង​សាច់​ញាតិ ៥ នាក់​ទៀត បាន​បាត់​បង់​ដើម​ត្នោត​ប្រហែល ១០០ ដើម​ហើយ​គាត់​បាន​បាត់​បង់​ដី ២ ហិកតា។ លោក​បន្ថែម​ថា៖ «ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ស្រែ​លើ​ដី​ខ្ញុំ​ចាប់​តាំង​ពី ឆ្នាំ​១៩៧៩។ ពួក​គេ​បាន​ហាម​ឃាត់​ខ្ញុំ​មិន​ឲ្យ​ធ្វើ​ស្រែ​ចម្ការ​ប្រហែល ១០ ឆ្នាំ​មុន»។

ក្រុម​ប្រឹក្សា ឃុំ​ដូង មក​ពី​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ លោក សូ សុត ឲ្យ​ដឹង​ថា កម្លាំង​ប៉ូលិស និង​ទាហាន ដែល​ដាក់​ពង្រាយ​តាម​ជាយ​ដែន​នោះ ជា​កម្លាំង​របស់​សមត្ថកិច្ច ស្រុក​រមាស​ហែក ដែល​បាន​ដាក់​ពង្រាយ​តាំង​ពី​រសៀល​ថ្ងៃ ទី​២៧ រហូត​មក។ លោក​បាន​ថ្លែង​ថា៖ «ពួក​គេ​មាន​គោល​បំណង​រារាំង​ក្រុម​ការងារ​របស់​គណបក្ស​មិន​ឲ្យ​ជួប​សំណេះ​ សំណាល​ជាមួយ​ប្រជា​ពលរដ្ឋ»។

គម្រោង​ចុះ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​របស់​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ នៅ ស្រុក​រមាស​ហែក ធ្វើ​ឡើង​បន្ទាប់​ពី​ទទួល​ព័ត៌មាន​ថា ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ចំនួន ២ គ្រួសារ រស់​នៅ ភូមិ​ដូង ឃុំ​ដូង ស្រុក​រមាស​ហែក ខេត្ត​ស្វាយរៀង ជាប់​ព្រំដែន កម្ពុជា វៀតណាម ត្រូវ​អាជ្ញាធរ វៀតណាម ហាម​ឃាត់​មិន​ឲ្យ​ធ្វើ​ស្រែ​លើ​ដី​របស់​ខ្លួន​ដោយ​ចាត់​ទុក​ជា​តំបន់​ស។

លោក ជៀង អំ អភិបាល ខេត្ត​ស្វាយរៀង មិន​អាច​ទាក់​ទង​សុំ​ការ​អត្ថាធិប្បាយ​បាន​ទេ កាល​ពី​ម្សិលមិញ ប៉ុន្តែ លោក មាស ឆក អធិការ ស្រុក​រំដួល បាន​ច្រាន​ចោល​ការ​ចោទ​ប្រកាន់ ដោយ​អះអាង​ថា អាជ្ញាធរ​មិន​បាន​រាំង​ស្ទះ​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ​មិន​ឲ្យ​ចុះ​ទៅ​បង្គោល​ ព្រំដែន​ទេ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ នគរបាល​តាម​ការពារ​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ។

លោក​បន្ថែម​ថា៖ «គ្មាន​អ្នក​ណា​រាំង​ស្ទះ​ទេ គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ​ទេ គាត់​តែង​តែ​និយាយ​បែប​នេះ តាម​ពិត នគរបាល​តាម​ការពារ ក្នុង​ករណី​មាន​អ្វី​កើត​ឡើង»។

លោក​ថា អ្នក​គាំទ្រ​បក្ស​ប្រជាជន​បាន​កាន់​ដង​ទង់​ជាតិ​ដែល​ពួក​គាត់​ទើប​មក​ពី​ចូល ​រួម​ក្នុង​ពិធី​គម្រប់​ខួប​គណបក្ស​ប្រជាជន​នៅ​ក្បែរ​តំបន់​នោះ»៕

Post by Soksan Hing.

យុវជន​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ​ចុះ​ពិនិត្យ​តម្រុយ​បង្គោល​ព្រំដែន​​នៅ​ស្វាយ​រៀង​ដែល​ទើប​បោះ​ថ្មី

ដោយ វោហារ ជាតិ 
2014-06-29
RFA

ក្រុម​យុវជន និង​ក្រុម​ហ្វេសប៊ុក (Face Book) របស់​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ ព្រម​ទាំង​ព្រះសង្ឃ​មួយ​ចំនួន នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៩ មិថុនា បាន​ចុះ​ទៅ​ពិនិត្យ​មើល​តម្រុយ​បង្គោល​ព្រំដែន​មួយ​ចំនួន នៅ​ព្រំដែន កម្ពុជា-វៀតណាម ដែល​គេ​ទើប​បោះ​ថ្មីៗ ចូល​ក្នុង​ទឹកដី​ខ្មែរ ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​ធ្នង់ ឃុំ​ថ្នាធ្នង់ ស្រុក​រំដួល ខេត្ត​ស្វាយរៀង។

ប្រធានប្រតិបត្តិ​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ​ខេត្ត​ស្វាយរៀង លោក ម៉ៅ វិបុល ដែល​បាន​ចុះទៅ​​ចំណុច​ព្រំដែន​នោះ ឲ្យ​ដឹង​នៅ​រសៀល​ថ្ងៃ​ទី​២៩ មិថុនា ថា តម្រុយ​បង្គោល​ព្រំដែន​ថ្មី​ប្រហែល​៦ កន្លែង ត្រូវ​បាន​គេ​បោះ​ចូល​ដី​កម្ពុជា ប្រមាណ​ពី ១៥០​ម៉ែត្រ ​ទៅ ២០០​ម៉ែត្រ ពី​បង្គោល​ព្រំដែន​ចាស់ រំលោភ​ចូល​ដី​ស្រែ​​អ្នក​ស្រុក​​ចំនួន ១២​គ្រួសារ ​ដែល​មាន​​ទំហំប្រហែល ៤០​ហិកតារ។

លោក​បន្ត​ថា អ្នក​គាំទ្រ​បក្ស​ប្រជាជន បាន​ព្យាយាម​រារាំង​ក្រុម​យុវជន​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ ពេល​ចុះ​ទៅ​ពិនិត្យ​មើល​តម្រុយ​បង្គោល​ព្រំដែន​ថ្មី​នោះ ដោយ​បិទ​ផ្លូវ​បិទ​ស្ពាន​ជាដើម តែ​ទី​បំផុត​ក្រុម​យុវជន​បក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ​បាន​ជម្នះ ហើយ​ទៅ​ដល់​កន្លែង​កើត​ហេតុ​នោះ ដូច​ការ​គ្រោង​ទុក។

 

អាជ្ញាធរខេត្តស្វាយរៀងដាក់កម្លាំងត្រៀមមុនបក្សប្រឆាំងទៅតំបន់ក្បែរព្រំដែនវៀតណាម

ដោយ ហ៊ុំ ចំរើន 

2014-06-28

RFA

ប្រជាពលរដ្ឋ និង​ក្រុម​ការងារ​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ នៅ​ស្រុក​រមាសហែក ខេត្ត​ស្វាយរៀង អះអាង​ថា កម្លាំង​ប៉ូលិស និង​ទាហាន​ជាច្រើន​នាក់​ប្រដាប់​ដោយ​ដំបង​ផង ត្រូវ​អាជ្ញាធរ​ដាក់​ពង្រាយ​នៅ​តាម​ភូមិ​ជាប់​ព្រំដែន។

ការ​ដាក់​ពង្រាយ​កម្លាំង​អាជ្ញាធរ​នេះ គឺ​ស្រប​ពេល​ដែល​ក្រុម​ការងារ​បក្ស​ប្រឆាំង ដែល​គ្រោង​ចុះ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ដែល​មាន​បញ្ហា​នៅ​តាម​ជាយ​ដែន​ ជាមួយ​ប្រទេស​វៀតណាម នៅ​ក្នុង​ស្រុក​រមាសហែក។

កង​កម្លាំង​អាជ្ញាធរ​ទាំង​នោះ​មាន​គ្នា​ប្រមាណ​ជាង ១០០​នាក់ ស្លៀកពាក់​ឯកសណ្ឋាន​ស៊ីវិល ត្រូវ​គេ​ដាក់​ពង្រាយ​តាម​ភូមិ​មួយ​ចំនួន​នៅ​តំបន់​ជាយដែន ជាពិសេស​ក្នុង​បរិវេណ​វត្ត​ដូង ឃុំ​ដូង ស្រុក​រមាសហែក ជា​តំបន់​ដែល​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ គ្រោង​ទៅ​ជួប​សំណេះសំណាល​ជាមួយ​ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៩ មិថុនា។

អ្នក​ភូមិ​ដូង ម្នាក់ លោក ស្រី យ៉ុង មាន​ប្រសាសន៍​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៨ មិថុនា ថា ប្រជាពលរដ្ឋ​ក្នុង​ភូមិ​សម្ដែង​ក្ដី​បារម្ភ​ខ្លាច​កើត​មាន​អំពើ​ហិង្សា​ដាក់ ​គ្នា នៅ​ពេល​ដែល​ក្រុម​ការងារ​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ មក​ដល់៖ «ទឹក​ដី​ ស្រុក​រមាសហែក ដូច​មិន​ដែល​ទាន់​ឃើញ​អ៊ីចឹង​ទេ​បង ដូច​ចម្លែក​ព្រឹក​មិញ ខ្ញុំ​ចេញ​ទៅ​ធ្វើ​ការ ខ្ញុំ​ឃើញ​សកម្មភាព​អ៊ីចឹង ខ្ញុំ​ដូច​ចម្លែក​ដែរ ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​ដែល​ឃើញ ដល់​មិន​ដែល​ឃើញ​ខ្ញុំ​សង្ស័យ​ក្នុង​ចិត្ត​ថា ដឹង​រឿង​ស្អី​បាន​គេ​ធ្វើ​អ៊ីចឹង»។

ក្រុមប្រឹក្សា​ឃុំ​ដូង គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ លោក សូ សុត ឲ្យ​ដឹង​ថា កម្លាំង​ប៉ូលិស និង​ទាហាន ដែល​ដាក់​ពង្រាយ​តាម​ជាយដែន​នោះ ជា​កម្លាំង​របស់​សមត្ថកិច្ច​ស្រុក​រមាសហែក ដាក់​ពង្រាយ​តាំង​ពី​រសៀល​ថ្ងៃ​ទី​២៧ រហូត​មក។ លោក​សង្ស័យ​ថា ពួក​គេ​មាន​គោល​បំណង​រារាំង​ក្រុម​ការងារ​របស់​គណបក្ស​មិន​ឲ្យ​ជួប​ សំណេះសំណាល​ជាមួយ​ប្រជាពលរដ្ឋ។ លោក​ថា បើ​ទោះ​ជា​មាន​ការ​ដាក់​កម្លាំង​យ៉ាង​នេះ​ក្ដី គម្រោង​ការ​ជួប​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ប្រជាពលរដ្ឋ​តាម​ជាយដែន នៅ​តែ​បន្ត​ដដែល៖ «បាទ ​នៅ​នឹង​ដៃ​មាន​បំពង់​ទីប​មាន អឺ! គល់​ឫស្សី ប្រវែងៗ​អឺ!​មួយ​ម៉ែត្រ មួយ​ម៉ែត្រ​ជាង ហើយ​មាន​វ៉ៃ​ដែកគោល​ជាប់​នឹង​គល់​ឫស្សី​ទៀត។ បើ​មាន​គេ​សួរ​បង​ប្អូន​ទៅ សួរ​មើល​គេ​ថា​មក​ទេសចរណ៍ៗ ដើរ​លេង គេ​ថា​អ៊ីចឹង​វិញ។ ថ្ងៃ​នេះ​មាន​អ៊ីចេះ​ទៀត មាន​ខាង​គណបក្ស​ប្រជាជន​ឃុំ​ហ្នឹង គេ​ហៅ​មេ​ភូមិ​អនុ​ភូមិ​ប្រធាន​ក្រុម​គេ​ហ្នឹង មក​ក៏​មាន​ព្រនង់​គល់​ឫស្សី​ដូច​គ្នា​បាទ ដូច​គ្នា ឃើញ​មាន​ព្រនង់​គល់​ឫស្សី​ដែរ​ហ្នឹង ហើយ​ឥឡូវ​ស្អែក​គេ​នឹង​បន្ត​មក​ទៀត​បាទ»។

គម្រោង​ចុះ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ប្រជាពលរដ្ឋ​របស់​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ នៅ​ស្រុក​រមាសហែក ធ្វើ​ឡើង​បន្ទាប់​ពី​ទទួល​ព័ត៌មាន​ថា ប្រជាពលរដ្ឋ​ចំនួន ២​គ្រួសារ រស់នៅ​ភូមិ​ដូង ឃុំ​ដូង ស្រុក​រមាសហែក ខេត្ត​ស្វាយរៀង ជាប់​ជាយដែន​កម្ពុជា​វៀតណាម ត្រូវ​អាជ្ញាធរ​វៀតណាម ហាម​ឃាត់​មិន​ឲ្យ​ធ្វើ​ស្រែ​លើ​ដី​របស់​ខ្លួន ដោយ​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​តំបន់​ស។

ទាក់ទង​នឹង​បញ្ហា​នេះ អភិបាល​ស្រុក​រមាសហែក លោក ពេញ ជា មាន​ប្រសាសន៍​បញ្ជាក់​ថា លោក​ពុំ​ទាន់​ទទួល​ព័ត៌មាន​ពី​ការ​ដាក់​ពង្រាយ​កម្លាំង​សមត្ថកិច្ច រារាំង​ក្រុម​ការងារ​របស់​គណបក្ស​ប្រឆាំង​ដូច​ការ​លើក​ឡើង​របស់​មន្ត្រី​ គណបក្ស​ប្រឆាំង​នៅ​ឡើយ​ទេ៖ «បាទ! អត់ ខាង​សង្គ្រោះ​ជាតិ ក៏​អត់​មាន​ប្រាប់​ខាង​ណា​ក៏​អត់​ប្រាប់ ហឺ! អត់​ខ្ញុំ​អត់​ដឹង​ដែរ​បាទៗ​ចាំ​មើល​ខ្ញុំ​មើល»។

មន្ត្រី​សម្រប​សម្រួល​អង្គការ​លីកាដូ (Licadho) ប្រចាំ​ខេត្ត​ស្វាយរៀង លោក នុត ប៊ូពិណារ័ត្ន កាត់​សម្គាល់​ថា កន្លង​មក​អាជ្ញាធរ​នៅ​ខេត្ត​ស្វាយរៀង តែងតែ​រារាំង​រាល់​សកម្មភាព​ជួបជុំ​សំណេះសំណាល​ជាមួយ​ប្រជាពលរដ្ឋ​របស់​ គណបក្ស​ប្រឆាំង​ជា​បន្តបន្ទាប់ ជាពិសេស​គឺ​ការ​ជួប​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ប្រជាពលរដ្ឋ​តាម​ជាយដែន​តែ​ម្ដង។ លោក នុត ប៊ូពិណារ័ត្ន ចាត់​ទុក​សកម្មភាព​របស់​អាជ្ញាធរ​នេះ​ថា ជា​ការ​បំភិតបំភ័យ​បិទ​សិទ្ធិ​សេរីភាព​នយោបាយ​របស់​គណបក្ស​ប្រឆាំង៖ «ធម្មតា ​អាជ្ញាធរ​យើង​អាច​ដឹង​បាន​ជាទូទៅ គឺ​ថា​គាត់​តែងតែ​និយាយ​យក​តែ​ម៉ា​រួច​ខ្លួន អ៊ីចឹង​គាត់​មិន​ដែល​ទទួល​ស្គាល់​ទេ ព្រោះ​ថា កម្លាំង​ដែល​គេ​ដាក់​នោះ​គេ​ពាក់​ឯកសណ្ឋាន​ស៊ីវិល ហើយ​ឆ្លើយ​ដើម្បី​យក​ថា​គាត់​នៅ​តែ​មិន​ដឹង គាត់​មិន​មាន​បដិសេធ​តែ​រហូត។ តែ​ភាព​ពិត គឺ​កម្លាំង​ស្នូល​របស់​គេ​ហ្នឹង​ឯង ដែល​គេ​ធ្វើ​ការ​បំភិតបំភ័យ​ដល់​ពលរដ្ឋ»។

ក្រុម​ការងារ​របស់​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ ខេត្ត​ស្វាយរៀង ដឹក​នាំ​ដោយ លោក រៀល ខេមរិន្ទ្រ ជា​តំណាង​រាស្ត្រ ព្រម​ទាំង​មាន​សហគមន៍​បុរីកីឡា សហគមន៍​បឹងកក់ ក្រុម​ព្រះសង្ឃ​ឯករាជ្យ និង​ក្រុម​យុវជន​សង្គ្រោះ​ជាតិ ជាដើម នឹង​ចុះ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ប្រជាពលរដ្ឋ​តាម​ជាយដែន ដែល​មាន​បញ្ហា​ដីធ្លី​ជាមួយ​អាជ្ញាធរ​វៀតណាម៕

Post by Soksan Hing.

Post by Soksan Hing.

Post by Soksan Hing.